οιογένεια

οἰογένεια, ἡ (Α)

μοναχοκόρη, μονογενής θυγατέρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οἶος (Ι) «μόνος» + -γένεια (< -γενής < γένος), πρβλ. ευ-γένεια, τριτο-γένεια].